วันพฤหัสบดีที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2556

กลอนวันภาษาไทย

หลักแท่นหิน แผ่นศิลา ที่จารึก

ลงบันทึก ตรึกตรา ภาษาสยาม
สดุดี ก้องเกียรติ พ่อขุนราม
ทุกเขตคาม ต่างร่ำลือ ระบือไกล

เป็นเพลา มานาน มิใช่น้อย
ตั้งเจ็ดร้อย ยี่สิบห้า ตราสมัย
ภาษายัง คู่จิต คู่ชาติไทย
คู่สมัย คู่ใจ ไทยนิรันดร์

สิ้นภาษา ดั่งสิ้น เอกราช
ดั่งสิ้นชาติ สิ้นชีพ สิ้นความฝัน
ดั่งประทีป ดับวูบ ในเร็ววัน
สิ้นแสงจันทร์ สิ้นดารา สิ้นราตรี

ภาษาไทย ภาษาเดียว ภาษาชาติ
ประวัติศาสตร์ จารึกไว้ เป็นสักขี
เป็นสมบัติ อนุชน มานานปี
มิอาจมี สิ่งใด มาทำลาย

แต่บัดนี้ วัฒนธรรม ตะวันตก
เข้ามาปก ความคิด ปิดจิตหมาย
ทั้งภาษา การกินอยู่ การแต่งกาย
เริ่มเสื่อมคลาย ความดีงาม ของผองไทย

ถึงเวลา อนุชน คนรุ่นหลัง
เริ่มปลูกฝัง จิตสำนึก ให้ตรึกไว้
มีกำพืด เกิดมา จากคนไทย
ภาษาใด ไม่เทียมเท่า ที่ไทยมี

ภาษาพูด ภาษาอ่าน ภาษาเขียน
ตั้งแต่เศียร จรดบาท เป็นวีถี
คำพูดจา อ่อนหวาน ที่เรามี
ดั่งวารี ไหลฉ่ำ ล่ำจิตใจ

ท่องกอไก่ ฮอนกฮูก ตั้งแต่เด็ก
เปรียบรั้วเหล็ก ป้องภาษา ชาติเอาไว้
ร่วมร้อยเรียง ร่วมรู้รัก ร่วมรักไทย
ใช่อะไร ภาษาไทย ของฉันเอง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น